We raken verstrikt in gevoelens van afwijzing, wantrouwen, schaamte en schuld als we voor dat wat ongewenst is, dat wat slecht lijkt, (nog) niet de verantwoordelijkheid kunnen dragen. In een cultuur waarin maagdelijkheid en zuiverheid eeuwenlang een soort ideaal waren, raken onze seksuele verlangens verdrongen. Natuurlijk zijn ze niet zomaar weg, ze verdwijnen in onze schaduw. Maria was volgens kerkvaders de Moeder – Maagd in wie Christus direct door God was verwekt. Lust was daarbij niet aan de orde geweest en ook niet zoiets ‘smerigs’ als seks. Als we het zogenoemde slechte of kwaad niet in ons leven willen en ons ertegen verzetten of het wegstoppen dan worden we er slachtoffer van. Zo voelde ik me in een relatie slachtoffer van zijn seksuele driften omdat ik nog niet de verantwoordelijkheid nam voor wat ik zelf voelde vanuit mijn eigen pijn, leegte en verlangens. Gedrag wat je afkeurt bij anderen is gedrag wat je niet alleen afkeurt bij deze mensen maar vooral bij jezelf.

Seksualiteit gaat in de kern niet over seks, het gaat over de aantrekkingskracht tussen beide polen in onszelf om te verenigen, onze innerlijke vrouw en man, met de goddelijke bron. Maria, de Grote Moeder haar seksuele energie, haar levensenergie kan niet stromen als er geen contact is met het mannelijke. Maagd zijn betekent in het patriarchaat dat je nog nooit seks hebt gehad, een ongeschonden maagdenvlies. Bij een maagd is er geen mannelijke activiteit. Net als bij een batterij waar er een plus en min pool nodig zijn om energie te laten stromen, is er bij Maria contact nodig tussen haar innerlijke vrouw en haar innerlijke man om haar levensenergie te laten stromen. Haar ‘licht’, de onvoorwaardelijke liefde van het ‘Al’ gaat ze pas voelen als ze ook haar ‘donker’ het mannelijk- yang aspect in haarzelf erkent en liefdevol opneemt in haar aanwezigheid. De autonomie, behoeften, grenzen en verantwoordelijkheden die ze als mens ervaart. Onbewust zoeken we zo naar het herstel van vertrouwen in onze tegenpool. Eerder dan dat is het voor beiden niet veilig en zullen oude patronen en projecties het blijven overnemen.

Als je je als vrouw niet gesteund voelt door je innerlijke man, zul je je afhankelijk blijven maken van mannen buiten je. Als er een oordeel zit op masculiniteit ga je ook je innerlijke man steeds meer wantrouwen. Als we het mannelijke (of vrouwelijke) in onszelf niet omarmen dan projecteren we het buiten onszelf. We gaan zoeken naar de ideale minnaar of niet realistische kwaliteiten toeschrijven aan partners of vrienden.

En dan heb ik ‘opeens’ een fijne, nieuwe relatie waarin we samen en ook apart zijn. Waarin we verrassingen en twijfels delen, stoeiend met het leven. Waarin niets vanzelfsprekend is, samen ontdekken wat en hoe we het willen. Waarin er vertrouwen is. In mij, in hem, in het Leven, Waarin ik me in mijn naaktheid (letterlijk en figuurlijk) heel ontspannen voel. Het voelt goed.