Wat je lief hebt laat je vrij. Ik hoef er geen levensdogma van te maken maar voor mij zit hier heel veel waarheid in. Het gaat over elkaars verschillen respecteren en de vrijheid om jezelf te mogen zijn. Het werkt ook beide kanten op, want als je een ander vrij laat, zal hetzelfde ook jou bevrijden en vrij laten. Liefde voelt soms heel tegenstrijdig. Ik heb gemerkt dat vastklampen geen liefde is, wel gehechtheid. Ik was onzeker om de ander kwijt te raken en ik probeerde zo controle te houden. Tegelijkertijd was er mijn onvoorwaardelijke liefdes hart met de ruimte en acceptatie om dit patroon te ervaren.
Nu ben ik nieuwsgiering naar de kracht van echte volwassen liefde. Is er bijvoorbeeld nog angst? Liefde is een positieve energie. Liefde draait om plezier, verbondenheid, intimiteit, een diep gevoel van vertrouwen en elkaar het allerbeste gunnen. Het is niet vastklampen maar loslaten. Hoe vrij je jezelf en elkaar laat, niet alleen met je partner maar ook in allerlei andere relaties, en op welke lagen, dat vind ik interessant om verder te ontdekken.
De ander vrij kunnen laten, vrije aandacht met een open hart en mind gaat samen met verbonden zijn met jezelf. Het lukt mij ook niet altijd, en dat hoeft ook niet. Helemaal jezelf durven zijn is ook je pijn ervaren en ontdekken dat je soms nog reageert vanuit je emotie in plaats van je gevoel. Laatst merkte ik dat mijn interpretatie van liefde ervoor zorgde dat ik onbewust de verbinding verbrak met iemand. Dat ik mezelf ging beschermen door de ander aan te vallen. Ik zag dat die ander meteen haar bericht verwijderde waar ik op gereageerd had. Dat was dus helemaal niet mijn bedoeling, maar ik begreep die reactie heel goed. Hier was nog een stuk verleden van mij van niet gezien en gehoord zijn actief. Door hier bewust van te worden kan ik steeds meer mijn negatieve emoties uit het verleden omzetten in positieve gevoelens in het heden.
De ander liefhebben op een manier waarin die ander zich vrij kan voelen. Het is een prachtige uitdaging. Hoe werkt zo’n liefde? Wie het één en ander ervaren heeft op dit vlak weet dat liefde die vrij laat niet simpel is, dat het veelal doorleeft is omdat je diverse uitdagingen ontmoet. Wie betrapt zichzelf niet op de angst voor een eigen toekomstig verlies (verlating, armoede, of wat dan ook), of boosheid en jaloezie over de voorspoed en het geluk van een ander, wat je doet vasthouden en de ruimte voor een ander doet belasten met die emoties?
Liefde die vrij laat is een balans tussen betrokkenheid en ruimte, in jezelf en met de ander. Tussen je behoefte aan autonomie en de behoefte tot verbinding. En tussen deelnemer en betrokkene zijn in het leven van de ander, terwijl je ook die ander zijn of haar eigen ruimte en autonomie laat. Kun je de lam en de leeuw in jezelf bij elkaar laten liggen? Je leeuw is je autonome, onafhankelijke soms misschien zelfs ook een beetje agressieve kant, het deel van jezelf dat initiatieven en beslissingen neemt, voor zichzelf zorgt. Maar je hebt ook een kwetsbaar lam in je, het deel van jezelf dat behoefte heeft aan genegenheid, steun, bevestiging en koestering. Beide honoreren is de kunst. Dan kun je zelfbewust handelen zonder affectief tekort te komen. Het is ontdekken van het juiste evenwicht. Ook tussen vrij laten en vasthouden? Elkaars hand vasthouden is leuk, verder heeft vasthouden in de liefde bij mij een vrij negatieve associatie van claimen, hechten, angst en geen basisvertrouwen om jezelf te zijn en een intieme verbinding aan te gaan. Van de tweedeling verbinden en loslaten voel ik daarentegen duidelijk dat ze elkaar aanvullen en dat we die mogen verenigen om tot volwassen vrije liefde te komen. Vrije liefde is een liefde die vrijheid nodig heeft en een vrijheid die liefde nodig heeft. Heb je het jezelf wel eens afgevraagd, laat mijn liefde vrij of houdt het vast?
Laatste reacties