Dit mooie kerkje is het geworden, de boskapel van Laag-Soeren. Vanaf september ga ik hier levensceremonies organiseren, want het leven dat zijn we zelf, dus geen mooier onderwerp om het over te hebben. Ik vind het reuze spannend, maar alle seinen staan op groen. Ik vertrouw.
Ik vertrouw dat de tijd er rijp voor is, dat ik er klaar voor ben, misschien jij ook wel, om te ontdekken hoe we samen het Leven kunnen eren. Alles wat wij kennen is leven en dat wat we niet kennen is ook leven. Leven of God(in) is onbeperkt, slechts beperkt door onze perceptie. Het overstijgt ons en tegelijkertijd is het heel tastbaar en klein. Zoals een blaadje dat naar beneden dwarrelt, deel is van een kalme bries of een zware storm. De krachten van de en onze natuur. In dit mooie boskapelletje waar het licht zo prachtig schijnt door de grote ramen.
Na mijn oproep op social media een maand geleden heb ik een aantal suggesties voor kerkjes ontvangen. Trouwkappelletjes, een kapel waar klassieke concerten worden gegeven, kerkjes waar nog diensten worden gehouden. En soms komt hulp uit onverwachte hoek. De levensstroom bracht me de afgelopen twee maanden bij een lieve man in Dieren waar ik mantelzorg deed, meneer van Gerwen. Hij had copd, was kortademig. Ik heb veel dagen en ook nachten bij hem doorgebracht. Vaak zaten we gewoon maar. Hij achter de computer waar een paar kussens lagen om zijn ellebogen op te laten rusten. We hielden elkaars hand vast, dat hielp zei hij. Op sommige dagen had hij geen energie om veel te zeggen. Op andere dagen bespraken we van alles uit zijn en mijn leven. Toen ik hem vertelde over mijn priesteres zijn en dat ik op zoek was naar een kerkje voor ceremonies, wilde hij me graag helpen. Hij wist wel een aantal kerkjes die hij op zijn fietstochten was tegengekomen.
Zo gingen we op een paar van zijn betere dagen op kerkjes jacht. Hij op zijn scootmobiel en ik op de fiets ernaast. We bezochten samen een aantal kerken en ik bezocht er zelf ook nog een paar. Overal werden we heel hartelijk ontvangen. Vorige week dinsdag overleed meneer van Gerwen, hij was op en wilde graag euthanasie. Hij had gevraagd of ik er bij wilde zijn. ‘Ik ben er klaar mee, en ik ben er klaar voor’ waren zijn laatste woorden waarna hij rustig insliep.
‘Dag meneer van Gerwen, dag Wil, dag lieverd, het was een genoegen om u te leren kennen in uw laatste levensfase. Ik ben blij dat er mede door uw enthousiasme nu een mooi kapelletje is.’
Het leven komt en gaat, het leven blijft en tussendoor mogen we van alles ervaren. Ik kan inmiddels rijkelijk putten uit het mijne en ik ben benieuwd naar de jouwe. Zoals ik het voor me zie, wordt de ceremonie interactief, mag je bewegen, gaan we zingen. Komend weekend heb ik een workshop first touch hang (dit is een instrument :)). Misschien kan ik in september wel iets laten horen en misschien blijft het bij een first touch. In juli heb ik een workshop rituelen maken. Op Facebook kwamen al leuke jurken voorbij die ik aan zou kunnen doen dus kortom, het leeft. Ik ben er – bijna – klaar voor. Ik houd je op de hoogte, jij mij ook als je iets wilt delen? Tot snel, liefs, Anna