Foto: Jorgen Caris
Mijn naam is Danielle van Dijk en ik ben geboren op 13 oktober 1953 in Hilversum. Ik heb een fijne en ongecompliceerde jeugd gehad met veel aandacht voor verhalen, natuur, religie en fantasie. Mijn ouders waren vrijdenkers; mijn moeder voelde zich aangetrokken tot de antroposofie. Ik was daarom al vroeg bezig met de grote vragen van het leven: waar komen we vandaan? Waar gaan we heen na de dood en wat is de zin van het leven? Mijn ouders wilden mijn zuster en mij spiritueel en kunstzinnig opvoeden, maar de Vrije School was te ver weg. Daarom ging ik naar de Hilversumse Schoolvereniging. Daarna naar het Nieuwe Lyceum, afdeling gymnasium B. Ik hield erg veel van Egypte en de Odyssee. De Griekse mythologie was een verborgen wereld voor me, vol godinnen en goden.
Na het eindexamen ging ik in Utrecht studeren en op kamers: een heerlijke stad! Ik woon er nog steeds! Het werd Nederlandse taal- en letterkunde. Na mijn kandidaats vond ik de wetenschap saai worden en wilde ik aan de slag: lesgeven op de Vrije School Zeist. Geweldig vond ik dat! Met 21 jaar stond ik voor de klas. Jonge mensen inspireren met literatuur en verhalen enthousiasmeerde me zo, dat ik me helemaal verbond met het vrijeschoolonderwijs. Ik werd mentor, kwam in het beleid van de school en regisseerde toneelstukken. De creativiteit was in de jaren voordat ik kinderen kreeg enorm.
Eind 1980 nam ik afscheid om nog een grote reis te maken met mijn partner, Peter van Aarnhem. Daarna wilde ik graag kinderen en tevens mijn eerste graad (tegenwoordig Master genoemd) halen. Dat lukte met kunst- en vliegwerk: in 1983 werd onze oudste zoon Wouter geboren en in datzelfde jaar richtte ik met een groep initiatiefleden de Vrije School Utrecht op. In 1984 werd Guido geboren en studeerde ik tevens af aan de universiteit van Amsterdam. Het lesgeven werd parttime hervat, want het was toch de leukste baan die ik me kon denken: werken met opgroeiende mensen en hen inspireren via de literatuur en de taal. De lessen kregen nu vaker een filosofische ondertoon en we discussieerden heel wat af over het leven en over hun eigen leven.
In 1987 kregen we onze derde zoon, Michiel, en verlieten we de woongroep waar we als echte 60’ jaren- babyboomers meer dan 15 jaar met plezier gewoond hadden. Nu een eigen huis en een eigen gezin. In 1989 werden Rense en Iris geboren, onze tweeling. Allen gingen naar de Vrije School Utrecht, die ik samen met anderen had opgericht. Daarna gingen ze naar de Stichtse Vrije School in Zeist (VO), waar ikzelf nog steeds lesgaf. Nu, in 2018, zijn ze alle vijf afgestudeerd en aan het werk. Ik voel me een rijk mens.
In 2007 – de jongsten waren toen 18 jaar- vatte ik het plan op om naast mijn lessen en het beleidswerk boeken te gaan schrijven over het werken aan een betere wereld. Vanaf die tijd geef ik ook overal lezingen en samen met een vriendin meditatiewerkplaatsen.
Een leven is natuurlijk niet op een A4 te vatten, maar de essentie is hopelijk duidelijk: innerlijke ontwikkeling stimuleren (ook bij mezelf uiteraard) en Mens worden in de meest humane zin van het woord. Dat is de kern waar het in mijn leven om draait. En: de liefde natuurlijk, maar dat is eigenlijk hetzelfde ☺
Publicaties:
– Het Christusbewustzijn; een moderne inwijdingsweg, Christofoor, Zeist 2008.
– Maria Magdalena, vrouw naast Jezus; een zoektocht naar het verborgen christendom, Christofoor, Zeist 2012.
– De Lijkwade van Turijn; Doodskleed van Jezus; Doopkleed van Christus, Amsterdam, Cichorei 2015.
– Maria Magdalena uit de verf; veertig schilderijen met verborgen symboliek, Amsterdam, Cichorei 2016.
– Maria Magdalena, The Lady van Glastonbury en Iona, Amsterdam, Cichorei 2018.