Vastgeroest als wij zitten aan het stereotiepe beeld van de aardse en hemelse moeder die het toonbeeld is van liefde en vergevingsgezindheid, lopen we het risico daarmee het bestaan van de slechte moeder, haar gevaarlijke, duistere en zelfs dodelijke tegenpool te ontkennen.
In de hindoegodsdienst is er Kali-Ma, de duistere moeder. Ze is stralend zwart. Ze trekt haar vier ledematen uit en de handen omklemmen tweesnijdende zwaarden, werktuigen om buiken open te rijten, en mensenhoofden af te hakken.
Hoe kunnen we dit angstaanjagende beeld van de slechte moeder verzoenen met het beeld van de goede moeder die nageslacht voortbrengt, voedt en verzorgt? Het aspect ‘leven’ van de goede moeder en het aspect ‘dood’ van de slechte moeder komt moeiteloos samen in wat de moeder misschien wel het meest kenmerkt, niet enkel het moederschap maar haar seksualiteit.
Als voornaamste seksuele activiteit schonk de hemelse moeder, de Godin, leven. Met onze vaderlandse mond zullen we zeggen dat dit bedoeld is om te zorgen dat de aarde vrucht zou dragen. Vruchtbaarheidsrituelen worden ze genoemd. De vraag is of dit niet te zedig klinkt: is de moeder werkelijk zo onbaatzuchtig? Of is dit ten prooi gevallen aan de preutsheid van latere tijden en is de vruchtbaarheid van de oogst en bij dieren niet meer dan een bijkomstigheid van de eigen seksuele activiteit van de Godin? Haar seks behoorde haar toe, evenals het genot. Als ze seks bedreef deed ze dat voor zichzelf.
Continue Reading..