Category: nieuwe inzichten

01
Feb

Als ik echt mezelf ben, wie ben ik dan? – Joris Vincken

Een zoektocht naar ons zelf, naar wie we werkelijk zijn. Boeken en workshops beloven ons duidelijke stappen waarmee we ons ware zelf vinden. De vraag is echter, als ik die ware zelf vind, wie ben ik dan? Is die ‘versie van mij’ wel iemand die ik wil zijn. Of in andere woorden, is degene die ik wil worden mijn ware zelf, of een door mij gewenste versie van mezelf.

Jij en ik zijn mensen (tenminste dat vermoed ik). Dat betekent dat we met menselijke ogen kijken en met menselijke oren horen. We ervaren het leven vanuit het perspectief als mens, een ik, die door een wereld wandelt. Die ‘ik’ heeft een beperkte levensduur hier op aarde. In een korte tijd moeten wij ons leven betekenis geven, iemand worden, onszelf als een herinnering in de harten van de mensen om ons heen achterlaten. Daarmee is mijn blikveld gekleurd. Voor een losstaand ‘ik’, die hier maar een relatief kort aantal jaren heeft, zou het heerlijk zijn als het leven op het welzijn van dat ‘ik’ is gericht.

Stel je eens voor dat ‘ik’ helemaal niet zo los staat van de wereld om mij heen. Dat het ‘doel’ veel groter is dan een privé doel voor mijn persoonlijke welzijn. Dat ik een onmisbaar tandwiel ben in de oneindige klok van het leven. Misschien durf ik dan zelfs het idee te proeven dat ik geen ongeluk ben, geen toevallige samenloop van omstandigheden. Heel misschien zelfs het idee toe te laten dat zoals ik ben precies is zoals ik bedoeld ben, met alles wat ik mooi vind aan mezelf, en alles wat ik zo graag zou veranderen.

Als ik echt mezelf ben, wie ben ik dan?

fotograaf: Dirk Schumacher


 
Joris Vincken
 
Inspirator, auteur, componist

Ik dacht dat ik een muzikant was, die de antwoorden van het leven in de wereld om me heen zou vinden.

Ik leerde door te zetten, leven zonder geld, rijden met bijna uit elkaar vallende auto’s en om te gaan met vriendelijke afwijzingen van platenmaatschappijen. Later kwam daar de smaak van succes bij en bijbehorende eenzaamheid. Om te werken in opname studio’s was altijd mijn droom geweest. De verschillen tussen creatieve dromers, doelgerichte succeszoekers en managers vond ik heerlijk. Ik werkte met een groot aantal artiesten, platenmaatschappijen in allerlei landen en produceerde een enorme hoeveelheid muziek. Er kwamen hits, miljoenen cd’s werden verkocht en aan mijn muur hingen gouden platen. En toen ik eindelijk de droom leefde die ik had toen ik 16 was realiseerde ik dat dit niet de plek was waar ik zou vinden wat ik werkelijk zocht.

En dus werd ik een spirituele zoeker, op zoek naar de antwoorden in mezelf.

Het volgende deel van mijn reis deed me vol passie zoeken naar God, naar spiritualiteit en verlichting. Ik werd een ‘devotee’ en ruilde mijn wereldse verlangens in voor een reis naar binnen. Mijn dag begon en eindigde met gebeden en in diepe meditatie. Het zingen van mantra’s was nu mijn muziek. De opname studio veranderde in een berg en mijn slaapkamer in een kleine tent. Ik vond diepe stilte en de verlichting waar ik zo naar op zoek was.

En toen…

Toen was ik nog steeds alleen, eenzamer dan ooit. Op deze berg, zowel de berg buiten mij als de berg in mij, was er geen echte verbinding met het leven, met de mensen die ik ontmoette. Mijn vrienden waren alleen mijn vrienden zolang we dezelfde gebeden uitspraken en bogen voor dezelfde guru. Maar de guru bleek net zo plastic als de gouden platen en ik werd depressief.

Alleen, verloren, was er geen plek meer waar ik nog kon zoeken. Buiten en binnen mij had ik gezocht en niets gevonden behalve prachtige illusies. Mijn leven was voorbij. Ik had alles en iedereen verloren. Er waren geen stenen meer die ik om kon draaien, zelfs geen tranen die ik nog kon huilen.

Dus stopte ik en ging zitten. Zonder meditatie, zonder extase, zonder rennen. Ik zat alleen met mezelf en voor het eerst voelde ik het leven. Niet de gepolijste versie die ik zolang zocht, maar het leven in zijn rauwe en pure vorm. Voor het eerst wist ik wie ik was, wat ik was. Geen perfecte droomversie van mijzelf, maar ik zoals ik was geschapen. Zonder enige antwoorden, vol met de vragen van dit moment.

Woorden begonnen te stromen, in muziek en gedichten. Voor het eerst was er echte vriendschap, zowel met de mensen die ik tegenkwam als met mezelf. Mijn pijn had compassie wakker gemaakt. Niet langer de behoefte iemand te helpen, alleen de ontmoeting zelf. De ene reiziger die de andere ontmoet. Een vriend die een andere vriend ontmoet. Soms kort, soms wat langer.

Zo lang had ik gezocht. Eerst in de wereld, daarna in mezelf, om uiteindelijk te ontdekken dat wat ik werkelijk zocht, ik altijd al geweest was, dichterbij dan mijn adem, de eenvoud van dit moment, de bron van het verlangen. Er is geen sleutel, de deur was altijd al open geweest. Sterker nog, er is helemaal geen deur. Er is niets waar ik naartoe hoef, omdat ik er al ben en zonder het te weten altijd al was.

Niet langer zoek ik een specifieke ervaring. Muziek, woorden en mensen zijn nog steeds mijn passie, zonder reis of doel. En morgen? Ik heb geen idee wat morgen brengt, maar ik weet dat ik verliefd ben op vandaag.

Publicaties:
– Mijn hart heeft geen haast, Joris Vincken, 2016

 

01
Jan

Liefde is – Anna Beerepoot

Liefde is. Alles is Liefde maar we ervaren niet altijd liefde omdat we ook ons eigen donker, onze schaduw ervaren. Onze schaduw is niet een vijand of het kwaad maar juist een kans. Als we onze eigen schaduw hebben doorvoelt dan voelen we weer de liefde die we zijn. Ongeconditioneerd.

Onze schaduw nodigt je uit om te stoppen met vechten, vluchten, bevriezen of behagen en te gaan voelen wat je zolang hebt onderdrukt. Om te ontspannen in wie je werkelijk bent en te leven met het hier-en-nu, precies zoals het is. Schijnbaar afgesplitste delen in ieders denken & voelen worden geheeld waardoor we weer onze oorspronkelijke heelheid en eenheid belichamen terwijl we altijd ook al heel waren. Het is als een thuiskomen waar je nooit werkelijk weg was.

Door het ervaren van het voelen van de schaduw, je donker, wordt onze spiritualiteit geaard. Het is het doorvoelen van alle emoties die het leven met zich mee brengt. Non-dualiteit en dualiteit zijn elkaars schaduw en dat weet ik omdat ik dat zelf ervaren heb. In het ervaren van je hoogste licht (onvoorwaardelijk zijn) voel je de pijn van je diepste donker (afgescheiden van je eigen gevoel). De wond van de scheiding uit de eenheid weer ‘genezen’ door beide polen in balans te brengen in onze denkgeest en lichaam. Waarnemer en mens. Nondualiteit en dualiteit. Vrouwelijk en mannelijk.

Je voelt wat je voelt, hoort wat je hoort, ziet wat je ziet, proeft wat je proeft, ruikt wat je ruikt. Er is geen verzet of veroordeling naar het lichaam meer. We geven geest, lichaam en wereld de vrijheid om te zijn wat ze willen zijn en belichamen zo onze oorspronkelijke heelheid/ vrijheid.


Priesteres als ademend kanaal van de universele Moeder of Levengevende en -nemende Bron.

In 2006 ben ik gestart als onderneemster met FemaleFactor, toen een platform voor vrouwen, vanuit het idee dat het opnieuw waarderen en leven van de female factor, de vrouwelijke energie, vruchtbare aarde zou brengen voor vrouwen, mannen en de wereld om ons heen. Door de jaren heen ben ik steeds meer uitgenodigd mijn eigen fe & male factor te doorleven en doorvoelen: het verhaal van de oerwond van de afscheiding, de scheiding uit de eenheid. Tegelijkertijd was ik aldoor één met dit verhaal en wat het opriep in mijn lichaam en leven zoals machteloosheid, eenzaamheid en afhankelijkheid.

In het verleden was ik enorm geïnspireerd door het werken met archetypen van Carl Jung en het boek van Jean Shinoda Bolen: Godinnen in elke Vrouw. Gevoed met die inspiratie was ik in 2012 de hoofdauteur van Typisch Jij!: Scoren vanuit je vrouwelijke talenten, top 5 Management Boek. In de afgelopen 20 jaar breidde mijn interesse zich uit tot yin- yang heelheid.

 

E-mail:
anna@herstorybook.eu

 

Website:
annapriesteres.nl

 

18
Dec

Je gevoed weten – Liane Lankreijer

‘Je gevoed weten’, een zinnetje dat steeds terug komt. Vele lagen kent deze zin voor mij. Veel verhalen borrelen op. Met steeds één kern: Alles wat wij eten, wat ons fysiek in leven houdt, wat ons veiligheid en onderdak biedt, bestaat uit ‘Aarde’. Mater-ie, van de aarde gemaakt zijn wij, is ons voedsel, onze kleding, ons huis en onze bezittingen. De manier waarop we hiermee omgaan, onze gevoelsverbinding met de aarde, de kennis van dit eigen lichaam is diep weggezakt. Deze Herstory gaat over de beweging die we gemaakt hebben in onze samenleving ten opzichte van de materie. De manier waarop we daar heel praktisch weer een beetje verandering in aan kunnen brengen. Door onze manier van aanwezig zijn in en met onze lichamen, onze voeding, de manier waarop we wonen en samen leven. Een zoektocht naar de patronen in ons bestaan die Voedend zijn voor ons en voor onze toekomst.

Herstory is in dit geval mijn verhaal. Over de vrouw die Milieuhygiëne ging studeren uit zorg voor de natuur, die bij de overheid ging werken voor het algemeen belang en die inmiddels op haar reis is aangeland in Den Haag, waar ze werkt aan Haagse Kracht: enerzijds in contact met de oerkrachten, wevend aan de sociale structuur van de stad en anderzijds als maatschappelijk veranderaar in concrete maatschappelijke initiatieven.

• activisme, strijd en schuld om de wereld te redden
• de overheid als stiefmoeder
• diep weten, ontmoeting met de Godin
• aan het werk in dienst van de aarde
• overvloed als zoektocht
• lokaal voedsel, communities en commons
• de aarde openen
• het voeden van nieuwe patronen
• je gevoed weten in het dagelijks leven


 
Liane Lankreijer
 
Als klein meisje voelde ik me al heel verbonden met de natuur en in mijn jeugd was ik heel actief bij de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie. Ik ging Milieuhygiëne studeren in Wageningen en raakte meer en meer gefascineerd door het gedrag van mensen. Waarom zeggen mensen dat ze ‘miileu’ belangrijk vinden en gedragen ze zich er niet naar? Wat is de rol van de overheid hierin? Ik werd trainee bij de provincie Zuid-Holland en daarna heb ik zo’n 13 jaar bij de rijksoverheid gewerkt. Hier leerde ik van binnenuit hoe de overheid werkt. Ik werd verandermanager en facilitator, verdiepte me in Theory U en Spiral Dynamics. In 2012 schreef ik het boekje ’10 kansen voor de energieke ambtenaar’: praktische tips voor de overheid in de netwerksamenleving.

Naast al dit begrijpen met het hoofd leerde ik via het pad van yoga, Zijnsoriëntatie en eco-intention steeds meer over begrijpen vanuit het lichaam en holisme. Toen ik in 2012 in een burn-out terecht kwam ontdekte ik hoezeer het tijd was voor mij om het roer om te gooien. Sindsdien heb ik me opnieuw geopend voor wat ik voelde: mijn lichaam bleek een bron van wijsheid. Ik besefte me dat ik vaak het onbenoemde verwoord: in mensen, op plekken en in systemen. Dat mijn passie ligt in herstel van het contact met de aarde, met de oeroude kennis die weer wakker wil worden: in onze persoonlijke sfeer, maar ook in de stadse systemen.

Ik werk nu als zzp’er ‘Natuurlijk in je kracht’. Ik draag onder andere bij aan het Fête de la Nature, werk aan lokaal voedsel in Den Haag en aan voedselstrategieën. Met de Debatmobiel is een ontmoetingsplek gecreëerd op straat en spreken mensen over hun verlangen naar groen en gemeenschapszin. Ik schrijf over de patronen die ik waarneem en heel soms mensen en plekken. Ik merk hoe langzamerhand de verschillende activiteiten één geheel worden, ze gaan over transitie en het opnieuw verbinden met het Geheel. Het meeschrijven aan Herstory is voor mij een cadeau, omdat het me uitdaagt al deze verschillende lagen in mijn werk te verenigen tot één verhaal.
Op mijn zoektocht word ik vergezeld door mijn partner Bart en onze kinderen Jelte, Ravi en Imme.

 

15
Mar

De wereldwijde kanteling – Tanja Abbas

In mijn verhaal de wereldwijde kanteling, laat ik zien dat wij persoonlijk en wereldwijd als mensheid bewegen van een oude naar een nieuwe tijd. Op dit moment bevinden wij ons in de tussentijd; een kantelperiode. Deze kantelperiode is chaotisch, er zijn vele crisis gaande en afgaand op het dagelijkse nieuws lijkt een wereld in balans verder weg van ooit.

Toch is dit moment in deze chaotische tussentijd voor ieder mens de kans tot innerlijke en ook uiterlijke balans. Ik laat in mijn verhaal zien dat er een onderstroom is die gestaag in die richting beweegt. Er zijn wereldwijd mensen die steeds luider het gefluister van hun hart weer gaan horen. Dat brengt ze tot uiteenlopende sociale en ecologische initiatieven.

Deze tijd is niet ‘zomaar’ een kantelperiode. De beweging naar innerlijke en uiterlijke balans van de mens is al heel lang geleden voorspeld door diverse oude volken en wordt bekrachtigd door recent onderzoek. Zij laten zien dat we leven in een bijzondere, kosmische kanteltijd. Dit brengt een hele nieuwe energie en mogelijkheden met zich mee. Oude wijsheid, vooral over de werking van ons hart en het belang van de terugkeer van de vrouwelijke energie in vrouwen en mannen gaat weer leven in ons bewustzijn. Mensen van toen en mensen van nu hebben laten zien dat wezenlijk veranderen mogelijk is. Dat is hoopgevend en vertrouwenwekkend voor al het leven op onze Aarde.

Drs Tanja Abbas (1968)

Balansbrengende onderzoeker, ‘vertaler’, verteller

Als kind groeide ik liefdevol op in de rustieke, groene Achterhoek. Ik vulde mijn tijd met ponyrijden door de bossen, muziek maken (viool en piano), buiten spelen, tekenen en verhaaltjes schrijven. Na het VWO studeerde ik bestuurskunde in Leiden en Limerick (Ierland). Met een interesse en talent voor onderzoek ging ik aan de slag als wetenschappelijk onderzoeker aan de TU Delft en later bij een commercieel bureau, waar ik al snel werd ingezet voor grote toekomstvisies en evaluaties. Zo was ik onder andere de jongste vrouwelijke onderzoeker in het onderzoeksteam van de Bijlmerenquêtecommissie.

Op mijn dertigste heb ik bewust deze snelle carrièrewereld en de drukke Randstad vaarwel gezegd. Samen met manlief en ons oudste kindje van net 3 maanden (we hebben inmiddels drie kinderen) zijn we een nieuw leven begonnen op een oude boerderij op het platteland. Zo zijn we weer in verbinding gekomen met de natuur, de community en een slow lifestyle. Over de sociale cohesie op het platteland schreef ik in 2012 samen met Linda Commandeur het boek ‘Modern Naoberschap, Hype of Houvast?

Sinds 2008 werk ik zelfstandig als onafhankelijk onderzoeker, dagvoorzitter, coach, sociaal ondernemer, schrijver en spreker. Sinds 2014 ben ik ook als verbinder betrokken bij Nederland Kantelt. Verschillende duurzame, sociale en spirituele bewegingen in Nederland en de wereld volg ik op de voet. De rode draad in mijn leven en werkzaamheden is de cruciale verandering van tijdperk waarin wij op dit moment leven. Een chaotische tussentijd waarin we van oud naar nieuw bewegen en het bewustzijn van de mens alle kans krijgt zich te ontwikkelen tot wie wij werkelijk zijn; wijsheid en liefde. De laatste paar jaar krijg ik in diepe innerlijke verbinding tussen hemel en aarde oude wijsheid en visioenen door vanuit ons collectieve bewustzijn. Een groot geschenk. Toch heb ik er persoonlijk mee geworsteld – in de rol van wetenschapper die weet ‘hoe het hoort’ en nuchtere plattelander – wat ik met deze veelheid aan informatie aan moest. Inmiddels duid ik deze vorm als intuïtief onderzoek en geef ik deze informatie als schrijver en spreker (verteller) door in een taal die toegankelijk en helder is. Mijn persoonlijke transformatie, in relatie tot de wereldwijde transformatie die gaande is, is beschreven in mijn boek Leven in de Kanteltijd, bewegen naar een tijdperk van wijsheid en liefde. Het boek wordt uitgegeven door Ineke Hogema van uitgeverij Lente en verschijnt op 18 maart 2018.

Mijn eigen, aangeboren innerlijke balans is mijn grote kracht. Ik voel mij een balansbrenger uit een andere tijd, een vergeten verleden, dat weer uiterst actueel wordt in het nieuwe tijdperk van bewustzijn. Mijn aardse nuchterheid en spiritualiteit verbind ik met een tomeloze energie, veelZIJdigheid, veerkracht en liefde.

E-mail:
tanja.abbas@icloud.com
 
Websites:
Tanja Abbas