Liefde is. Alles is Liefde maar we ervaren niet altijd liefde omdat we ook ons eigen donker, onze schaduw ervaren. Onze schaduw is niet een vijand of het kwaad maar juist een kans. Als we onze eigen schaduw hebben doorvoelt dan voelen we weer de liefde die we zijn. Ongeconditioneerd.

Onze schaduw nodigt je uit om te stoppen met vechten, vluchten, bevriezen of behagen en te gaan voelen wat je zolang hebt onderdrukt. Om te ontspannen in wie je werkelijk bent en te leven met het hier-en-nu, precies zoals het is. Schijnbaar afgesplitste delen in ieders denken & voelen worden geheeld waardoor we weer onze oorspronkelijke heelheid en eenheid belichamen terwijl we altijd ook al heel waren. Het is als een thuiskomen waar je nooit werkelijk weg was.

Door het ervaren van het voelen van de schaduw, je donker, wordt onze spiritualiteit geaard. Het is het doorvoelen van alle emoties die het leven met zich mee brengt. Non-dualiteit en dualiteit zijn elkaars schaduw en dat weet ik omdat ik dat zelf ervaren heb. In het ervaren van je hoogste licht (onvoorwaardelijk zijn) voel je de pijn van je diepste donker (afgescheiden van je eigen gevoel). De wond van de scheiding uit de eenheid weer ‘genezen’ door beide polen in balans te brengen in onze denkgeest en lichaam. Waarnemer en mens. Nondualiteit en dualiteit. Vrouwelijk en mannelijk.

Je voelt wat je voelt, hoort wat je hoort, ziet wat je ziet, proeft wat je proeft, ruikt wat je ruikt. Er is geen verzet of veroordeling naar het lichaam meer. We geven geest, lichaam en wereld de vrijheid om te zijn wat ze willen zijn en belichamen zo onze oorspronkelijke heelheid/ vrijheid.