Category: godin

23
Jun

Zoektocht naar magie van het vrouwelijke – Ineke Bergman

Mijn verhaal beschrijft mijn zoektocht naar de magie van het vrouwelijke, waar ik het heb gevonden en hoe dat mijn bestemming in het leven heeft veranderd.

Mijn ervaring is dat de roep van onze voorchristelijke godinnen, die symbool staan voor verschillende vrouwelijke kwaliteiten, steeds sterker wordt.
In deze tijd komt, zowel bij mannen als vrouwen, steeds meer het verlangen naar boven om mannelijke waarden en vrouwelijke waarden in balans te brengen. Dat is ook een noodzaak als we willen overleven. Zonder het vrouwelijke is er immers geen nieuw leven mogelijk.

Ik ben het als een opdracht gaan zien om over godinnen te schrijven en onderzoek naar ze te doen: met name naar die godinnen die in voorchristelijke tijd in onze Lage Landen werden geëerd.

Kennis hebben van de verschillende vrouwelijke eigenschappen, waar de godinnen voor staan, biedt vrouwen rolmodellen die ze in onze patriarchale samenleving ontberen. Door contact te maken met de vrouwelijke wijsheid van onze stammoeders komen vrouwen tot een positiever zelfbeeld, waardoor ze zich evenwichtiger ontwikkelen.

Werken met godinnen maakt je sterker, creatiever en vult je leven met magie.

Kunstenares: Ineke Bergman
Godinnen: Holle, Brigida, Ostara, Flora, Anna, Witte Wieven, Nehalennia, Tanfana

Ineke Bergman is echtgenote, moeder van twee zonen, schoonmoeder van twee schoondochters, oma van drie kleindochters en één kleinzoon, dochter, mantelzorger, vriendin, priesteres en auteur.

Ze volgde een vierjarige astrologieopleiding en een vierjarige opleiding in de Jungiaanse psychologie bij Karen Hamaker in Amstelveen.
In 2005 rondde zij een tweejarige priesteressenopleiding (een training in oude vrouwelijke wijsheid) af.

Zij doet onderzoek naar godinnen die in voorchristelijke tijd in de Lage landen werden vereerd. Zij wil daarmee deze vergeten rolmodellen voor vrouwen in het licht zetten zodat wij hun namen – en de krachtplaatsen in de natuur die met hen verbonden zijn – weer leren kennen.

Publicaties:
– ‘Onderzoek naar Eetstoornissen in relatie tot het 2e huis van de horoscoop’, 1998. Verschenen als artikel ‘Eetstoornissen en je gevoel van eigenwaarde’ in Symbolon, jaargang 8 nr.4.
– ‘Werkboek Solaren’, Symbolon, Amstelveen, 2001
– ‘De sterren van je leven’, A3 boeken, Geesteren, 2005, co-auteur
– ‘Godinnen van eigen bodem’, A3 boeken, Geesteren 2007
– ‘Heilige bronnen in de Lage Landen’, Hoofdstuk ‘Fostare’ pag 142-155, A3 boeken, Geesteren 2013
– ‘Wonderlijk West-Friesland’, Hoofdstuk ‘Meda: een West-Friese godin’, Fantastisch Verleden, 2016

 

02
Jun

Maria, de Universele Vrouwe – Lida van de Water

Maria staat meer en meer in de belangstelling. Als Vrouwe van Alle Volkeren wordt zij door steeds meer mensen herkend als de Universele Vrouwe die staat in een oeroude traditie. Niet alleen katholieken maar ook steeds meer protestanten én niet-gelovigen voelen een band met Maria en willen meer van haar weten.

Dat is ook mijn eigen ervaring. Vrouwen willen heel graag meer weten over Maria, sommigen zijn wat afwerend maar na onze workshops zijn ze enthousiast en opgelucht. Vrouwen willen de waarheid weten over Maria, ze voelen zich met haar verwant. Ze voelen, intuïtief, dat ze meer is dan een heilige en dat er meer aspecten met haar verbonden zijn. Er zijn vrouwen voor wie Maria in de eerste plaats Maria Magdalena is. Dat biedt weer andere openingen. Het heeft zeker te maken met de herstory die nu al enkele jaren de aandacht krijgt. Vrouwen willen hun geschiedenis weten en gaan op zoek naar de gaten in de geschiedschrijving.

Over Maria valt heel veel te zeggen blijkt, als we ons in haar gaan verdiepen. Zij wordt doorgaans gezien als heilige, de meest geëerde en voornaamste heilige, zeker. Zij is een mens, tot grote hoogten gestegen doordat ze het leven schonk aan een zoon, die de zoon van God bleek te zijn. Daarmee werd hij zelf ook tot God verklaard. Dit alles volgens de leerstellingen van de Romeinse katholieke en protestantse kerk. Een his-story, blijkt. Een verhaal dat niet langer standhoudt. Er is te veel dat verborgen is gehouden, teveel dat anders op schrift is komen te staan. Inmiddels weten we beter. De tentoonstelling in Utrecht (2017) is een voorlopig hoogtepunt – hoewel ook daar het hele verhaal nog altijd niet wordt verteld. Maar er volgt meer. Het hek is van de dam. Het tij kan niet worden gekeerd.

Eeuwenlang is Maria opgeëist door de Romeinse katholieke kerk en genegeerd door de protestanste kerk. In de christelijke Bijbel wordt ze slechts mondjesmaat genoemd. Wie was Maria? Is zij de dienstmaagd des Heren? Is zij de Moeder Gods? Is zij medeverlosseres of slechts de bemiddelares voor ons zondaren bij Hem om wie het eigenlijk gaat, God? En nog weer anders: over welke Maria hebben we het eigenlijk als we Maria zeggen? Het blijkt dat we buiten dit denkkader moeten treden om antwoorden te zoeken op de vraag wie Maria is. Dit artikel biedt een eerste aanzet.

De belangstelling voor Maria is op dit moment gewoonweg explosief te noemen. Met alle initiatieven die met name in 2017 een sterke vlucht nemen, is er inmiddels een vat vol liefdevolle energie voor Maria gevuld – het is een compacte, een samengebalde energie, die als ze vrij komt – en dat is precies wat zich op dit moment aan het voltrekken is – een enorme liefde en kracht voor het vrouwelijke goddelijke, the feminine divine vrijmaakt.

 

 

Maria in Haar kapel in de St. Janskathedraal te Den Bosch.
Foto: Bossche Encyclopedie


 
Lida van de Water

Ik ben priesteres van de Godin, bezinningswerker/spiritueel vroedvrouw en een ervaren trainer en coach. In 2015 heb ik mijn bevoegdheid als docent Godsdienst & Levensbeschouwing behaald. Ik heb inmiddels meer dan 25 jaar ervaring in het onderwijs.

Ik heb, o.a. in De Nederlandse Godinnentempel, verschillende trainingen en workshops op het spirituele vlak gegeven. Ik geef al jaren de workshop Maria, Universele Vrouwe. In de workshop Maria, de Verborgen Godin, reclaim ik Maria als de oergodin die zij is. Ik ben oprichter van de Rode Tent Bollenstreek die ik samen met Sandra Warmerdam als hoedsters leid. Ook geef ik de schrijfcursus Helend Schrijven, een speelse manier om je gevoelens aan het papier toe te vertrouwen. Ik volg mijn hart en voel me zeer verbonden met vrouwelijke spiritualiteit. Vanuit mijn spirituele bewogenheid werk ik mee aan een samenleving die meer in balans is, door de vrouwelijke spiritualiteit de plaats te geven die haar toebehoort.

En wáár zijn de vrouwen?
Op het moment dat je bewust gaat kijken naar berichtgeving, de inhoud van een tentoonstelling, de aan/afwezigheid van vrouwen in een gezelschap, foto’s in de krant, wordt je genderbewustzijn gescherpt en krijg je oog voor de gaten in de berichtgeving, geschiedschrijving, documentatie – in elk aspect van onze samenleving. Er is nog altijd sprake van de male gaze, een term die ik ken van Karin Haanappel. Er wordt nog teveel vanuit een mannelijk denkkader verslag gedaan en gereageerd en nagedacht over oplossingen. Dus mijn motto is: en wáár zijn de vrouwen?

Afkomst
Als jong meisje ervaarde ik, met pijn in mijn ziel, dat men mij niet zag als het mensenkind dat ik was maar als meisje, waardoor er anders naar mij werd gekeken dan naar een jongen. Het maakte een woede in mij los die als een rode draad door mijn leven heeft gelopen. Ik zocht in de grote Bijbelboeken die wij thuis hadden (met prenten van Gustave Doré) naar vrouwen die voor mij een voorbeeld konden zijn. Ik vond ze niet. Wel staarde ik lang naar de prent waarop Doré de kindermoord van Bethlehem had uitgebeeld, ik zag de wanhopige moeders, de dode kinderen, de zwaarden en de gezichten van de soldaten. Sommige beelden maken een onuitwisbare indruk. Ik had veel moeite met de hypocrisie om me heen. In de kerk, op school, bij de buren. Toen ik 12 jaar was, weigerde ik nog langer naar de kerk te gaan. Het was een kleine crisis in het gezin. Op mijn 16e las ik Germaine Greer, ‘de vrouw als eunuch’. Het was als een bijbel.

Die ongelijke behandeling heeft altijd deel uitgemaakt van hoe ik me voelde en hoe ik me gewaardeerd voelde. Eenmaal volwassen was ik een feministe. Jaren later kwam de spiritualiteit in mijn leven. Ik begreep waarom ik mij als kind altijd zo goed voelde, buiten in de natuur. Er ontvouwde zich een pad. Bijna vanaf het begin was ik betrokken bij De Nederlandse Godinnentempel in Hillegom . Zoals bij zovele vrouwen voelde het als thuiskomen. Voor mij viel alles op haar plaats; ik besefte: “Ik zeg godin en ik besta. Je kunt in een spiegel kijken en jezelf eindelijk zien in al je glorie als vrouw”. Werken met vrouwen in cirkels is voor mij een ode aan de godin. Onszelf opnieuw in onze kracht zetten is mijn passie.

Sacrale spiritualiteit
In de Godinnentempel volgde ik de Inwijdingsweg tot priesteres van de Godin in het land van Holle en later tot priesteres van Brigit Brigida. In die rol heb ik in de tempel jarenlang ceremonies gevierd met andere priesteressen; ook gaf ik trainingen en workshops. Ook was ik een aantal jaren bestuurslid van de Tempel (Stichting |Avalon Mystic). In 2007 kwam Annine van der Meer naar onze jaarlijkse Godinnen Conferentie met een lezing over de vrouwelijke iconografie; we schreven ons in op de lijst van haar eerste boek ‘van Venus tot Madonna’ want dat eerste boek moest nog uitkomen!

Tijdens de voorbereidingsbijeenkomst van wat de Academie Pansophia zou worden, opende ik samen met Maria Leuwener en Petra Warmerdam het Wiel van de Godin en vroegen we Sara, Maria Magdalena, Maria, Anna en Sophia om met hun energie, liefde en wijsheid bij ons te zijn die dag. Aan het einde van de dag sloten wij deze cirkel van energie ook weer. Sinds die tijd ben ik met Pansophia meegereisd en met haar gedachtegoed. Tot ik eindelijk tijd vond om de basiscursus te volgen, toen nog in de Engel in Huizen en zes heerlijke zaterdagen lang. Ik was bestuurslid van Academie Pansophia van september 2013 tot december 2016. Ik onderschrijf de doelstelling van deze School van Wijsheid om meer vrouwelijk bewustzijn in de samenleving te brengen om zo de balans te herstellen en te zorgen voor meer harmonie en voor vrede in de wereld.

Ik zie mezelf in mijn functie als priesteres als ‘spiritueel vroedvrouw’, een prachtige term van Saskia de Bruin, en in meer hedendaags gebruik, als een bezinningswerker. Vanuit mijn betrokkenheid met vrouwelijke spiritualiteit wil ik een bijdrage leveren aan een nieuwe balans in de samenleving waarbij de vrouwelijke yang en de mannelijke yin, het ontvangende, zorgzame in vrouwen én mannen samen met het actieve, gerichte in mannen én vrouwen worden erkend en geleefd.

Consider yourself

Dat betekent óók schaduwwerk doen, het slachtofferschap in mezelf bewust worden, de momenten dat ik mijn verantwoordelijkheid niet neem, het afschuifen van initiatieven. Bezig zijn met spiritualiteit en een andere meer verdraagzame samenleving vraagt dit zelfonderzoek. Het is ook een onderzoek naar mijn angsten en waar ik de levensvreugde afknel in plaats van Godin ten volle door mij heen te laten werken.

Werken met de Maria energie
Tijdens mijn werk als priesteres kwam Maria op mijn pad. Ik leerde dat zij niet de deemoedige dienares is die zij voor mij was maar de troostrijke Almoeder, zoals mijn priestereszuster Marion uit Brabant haar van jongsaf aan had gezien en gevoeld. Als bezinningswerker voelde ik behoefte om met Maria te gaan werken om een brug te slaan tussen onze traditie en de vrouwen in de kerken. Zo werd de Mariacirkel geboren, nu de workshop Maria Universele Vrouwe. Maar het pad ging verder en in 2012 leidden Marion van Eupen en ik tijdens de Goddess Conference in Glastonbury de workshop Mary, Goddess Underground. Wij brachten Maria terug uit de beknelling van de christelijke leerstellingen, terug naar de positie die zij had vóór die tijd: godin.

In 2017 gebeuren er allerlei initiatieven als het om Maria gaat, het lijkt wel of er een uitstorting van energie rond Haar plaatsvindt. Er was de tentoonstelling in Utrecht, het daaruit voortvloeiende VIPMaria congres in Tilburg, het al aangekondigde Maria congres van PanSophia van 21 oktober. Susan van Soest biedt haar Maria-ommegang wandelingen in Den Bosch aan. De workshop Maria, Universele Vrouwe vindt minstens een keer per jaar plaats. Samen met een aantal priestereszusters ben ik verder in deze energie gedoken en voelde ik dat het nu ook eindelijk tijd is om Maria te eren met 108 titels, gelijk aan de 108 namen van de godin uit India. En vandaaruit kwam ook de hymne met deze 108 namen tot mij. Er volgt een workshop ‘Maria Magdalena, Vrouwe van Transformatie’ samen met Laura Wetselaar. En de workshop waarin we Maria hier in Nederland reclaimen vindt eind 2017 plaats.

En dan is daar het initiatief van Rob Schrama van 22 augustus j.l. ‘Koningin Maria dag’, inmiddels bijgestaan door Judith Gov, Dvora Pearlman, Catharina van Staveren, Christopher Vipond Daries en ondersteund door de Jerusalem Hug Foundation.We kunnen er niet meer omheen: Maria wil gehoord, gezien, erkend en herkend worden als de Koningin die Zij is, de Soeverein. In deze is Zij ook de Bruid, het vrouwelijke principe dat gemankeerd in onze samenleving ondergronds en vervormd voortleeft, wat zich vertaalt in disbalans in onze samenleving. We moeten de Moeder weer de plaats geven die een moeder toekomt, omdat zij wijs is en voor ons zorgt. Wij moeten de Bruid de hand reiken en Haar weer de plaats geven die haar toebehoort. Wij moeten de Zwarte Vrouwe erkennen, de aarde waar wij uit voortkomen, het donker vanwaaruit we herboren worden. Wij moeten het maagdelijk kind beschermen en liefdevol laten opgroeien, onze volgende generatie. Tot heling en welzijn van ons allen.

 

14
Jul

Nehalennia vertelt van de autonome vrouw – Anneke Wittermans

Mijn bijdrage gaat over het Nederlandse culturele erfgoed van vrouwen en de godin Nehalennia in het bijzonder. Mijn verontwaardiging over de onbekendheid van ons culturele vrouwenerfgoed en passie daarvoor is ontstaan omdat ik de vrouwenlijn wil erkennen, het eigen vrouwen erfgoed wil toe-eigenen. Ik wil omkijken om de rijkdom te oogsten en dat mee te nemen van wat er aan ons is voorafgegaan. Er uit halen wat we nu juist nodig hebben. Het onderzoek naar cultureel vrouwenerfgoed brengt inzichten die juist nu van belang zijn om ons te herinneren.

Ik ga een verhaal schrijven over mijn persoonlijke reis en de inzichten die ik graag met de lezers wil delen. Omdat juist die beelden en inzichten ons nu van steun kunnen zijn.

Votiefstenen Godin Nehalennia,
150 – 250 na Chr
Museum voor Oudheden, Leiden

Anneke Wittermans

De prachtige beelden ontroerde mij in 1979, beelden van de Matriarchale culturen van Catal Höyuk en Hacilar (Turkije) en Minoïsche beschaving (Kreta) Ik ging terug naar Ankara en Iraklion en wist dit is geschiedenis van vrouwen. Hier wil ik me mee verbinden. De vrouwenbeelden en architectuur inspireerde me. Ik schreef mijn kandidaats bouwkunde scriptie over deze vrouwen en besloot zelf in die periode dansend door het leven te gaan.

Het lichaam wil ik bewonen, het vrouw zijn vieren in al mijn vezels, in harmonie leven en mijn leven wijden aan verfijning van mijn zinnen. Boeken bijvoorbeeld zoals Nevelen van Avalon vertellen over de overgang tussen natuurreligie en christendom in Engeland. Waarom hebben wij geen vrouwenwijsheid van eigen bodem bewaard, vroeg ik me af in 1981? Inanna vertelt me over mijn eigen sensualiteit, de Soemerische beschaving en de overgang van matrilineair naar patrilineair. Lijfelijk ontdek ik het verhaal van het vrouwzijn in het eigen lichaam.

In 2004 was ik verbijsterd dat niemand mij had ingelicht over het bestaan van Nehalennia. Er zijn toch vanaf 1970 meer dan 300 votief-altaren uit de Oosterschelde gevist. Van toen af aan besloot ik om Nehalennia te promoten, de godin van eigen bodem, weliswaar van slechts 2000 jaar terug. Niet alleen was ik verbijsterd dat we niets weten van ons eigen cultureel erfgoed, maar ook dat we botweg blijkbaar geen interesse hebben in ons eigen vrouwenerfgoed. Het niet erkennen van onze eigen vrouwengeschiedenis van eigen bodem laat zien dat we niet verbonden zijn met onze eigen voormoeders. Er is een kink in de kabel tussen de vrouwen voor mij. Schijnbaar is het boeiender om de vrouwen van ver te halen. De geschiedenis van ons eigen vrouwenerfgoed wil ik opnieuw zichtbaar maken in dans, poëzie en zang. Nehalennia wijst me de weg naar eigen wortels, naar eigen voormoeders, naar eigen weten. Zij waarborgt een goede overtocht, kent de kunst van het vaarwel zeggen. Vrijgeven, vieren van verbintenis heb ik ontwikkeld. Zij woonde op Schouwen en brengt het schouwen weer terug als een vrouwen kwaliteit. Zij vertelt me over het mysterie van de vrouwenlijn en over wat als de eigen kinderen niet komen in een leven. Wie vertelt anders het verhaal over de wijsheid van de voormoeders?

In 2010 vroeg mijn vriendin, Anneke wil je alle dansen van de boezem opnieuw voor me dansen, nu ik Amazone ben geworden. Zo ontstond het project Mammae, het voedende principe. Alle vrouwen beelden uit de Prehistorie die ik ooit verzameld heb, en mij inspireren om te dansen, tonen vrouwen die stralen vanuit hun boezem. De boezem, voorkamer van het hart brengt vrede. Deze kwaliteit wil ik eren en terug brengen in elke vrouw en man. Wij mogen deze oervrouwenbeelden weer in onszelf wakker maken. De tepels als antennes stralen en ontvangen verfijning, de boezem mag weer vrede stralen. De betekenis van melk, van koeien en van natuurreligies brengt ons weer in verbinding met hemellichamen en voorouders.

Cultureel vrouwenerfgoed, Herstory,
ja daar voel ik me mee verbonden
Anneke Wittermans 20-6-17

 

30
Mar

Priesteres van de Godin – Marion Brigantia

Soms heb je een sterk gevoel dat je iets moet doen, maar je weet niet precies wat…
Soms lijkt het wel of je je iets herinnert, als je een voorouderlijke plek bezoekt…
Soms ontmoet je anderen, die net zulke levenservaringen hebben als jij…
Soms voel je je zo anders, dan al de mensen in je omgeving…

De eerste keer dat ik in Glastonbury kwam, werd er iets in mij wakker. Het leek wel of alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Het vinden van de Godin en het pad van de Priesteres was zowel een thuiskomen als het begin van een uitdagende en boeiende tocht.

Ik wil graag met je delen wat het leven van een Priesteres van de Godin inhoudt in de huidige tijd en hoe het verbindingen maakt door alle tijden heen, met een eeuwenoude traditie die door vele vrouwen, maar ook door mannen werd geleefd, beleefd en gevierd.

Mijn verhaal vertelt zowel mijn eigen zoektocht naar hoe ik mijn roeping tot Haar Priesteres heb beantwoord, als mijn verbinding met al diegenen die door de eeuwen heen zich door de Godin hebben laten leiden.

De priesteressen komen terug en dit is ons verhaal!

 
Marion is een Priestess of Brighde-Brigantia en Avalon en Sister of Rhiannon. In 2009 verhuisde zij van Veldhoven naar Glastonbury, waar zij nu woont en leeft met haar partner en werkt als fulltime Priesteres. Marion is moeder van een volwassen dochter en zoon, wonende in Engeland en Nederland.
 
Marion reclaimed, viert en dient de Godin als Priesteres, elke dag van haar leven. Haar priesteressenwerk heeft vele vormen, zo co-organiseert zij de Goddess Conference in Glastonbury, samen met haar Priesteressen sister Katinka Soetens; geeft zij de drie jarige Brighde-Brigantia training in Avalon/Glastonbury, zowel als de internationale Brighde online cursus en workshops en cursussen in Engeland en daarbuiten.
 
Verder is zij ‘sacred guide’ voor wandelingen en tours in Avalon en Zuid-West Engeland en is zij beschikbaar voor ceremonies, workshops, oracle lezingen, heling en drumcirkels.
 
Publicaties
Marion heeft digitaal twee werken uitgegeven:
 
– de jeugdroman ‘De Vlindergodin; een inwijdingsweg in de godinnentraditie’ en
– ‘A journey from the Netherlands to Avalon: A personal story of death and rebirth based on: Innana’s journey to the Netherworld (English Edition)’.
 
Verder heeft zij de orakelset ‘The magical sisterhood of the Nine Morgens’ gecreëerd.
 
Door haar liefde, devotie en dienstbaarheid voor de Godin, wenst Marion om Haar liefde, licht, wijsheid, heling, overvloed, schoonheid en blijdschap (terug) te brengen in de wereld en in het leven van mensen.