Samenleving uit Balans
In de Samenleving uit Balans zoeken we naar de liefde vanuit een fundamentele zelfafwijzing en kosmische wond. Ons leven wordt sterk beïnvloedt door onze schaduw, delen die we in onszelf veroordelen. De twee essenties van de ziel, de vrouwelijke en de mannelijke energie hebben zich in ons denken (en daarmee ook in ons lichaam en de wereld) van elkaar afgescheiden. Vrijheid en liefde wordt iets om naar te streven omdat het zich buiten ons bevindt. We gaan de liefde bij anderen zoeken vanuit een gevoel van onvolmaaktheid. Zij moeten ons geven wat we onszelf niet geven. Waardering, erkenning, bestaansrecht, heelheid. Maar dat werkt averechts, het maakt ons steeds onzekerder en afhankelijker. Onze aandacht daar, is de ideale afleiding voor het niet willen voelen hier, proberen van de leegte en pijn af te komen. Het lijkt alsof de situatie het lijden veroorzaakt en dus gaan we ertegen in verzet. Het lijden kan een vicieuze cirkel worden waar we heel lang in blijven ronddolen. In gevoelens van angst, wanhoop, machteloosheid. Het zijn onze meest pijnlijke overtuigingen die onze ongebroken staat van zijn verscheuren in een lijdende ‘ik’ en een pijnlijke werkelijkheid waar die ‘ik’ zich het slachtoffer van voelt. Maar het komt niet van buiten. Het is de identificatie met ons bedachte zelfbeeld die de splitsing aanbrengt. Die zegt wat ‘goed’ en wat ‘fout’ is vanuit verinnerlijkte normen, aangeleerde gedachten, het verhaal dat we geloven en de patronen en overlevingsmechanismen die we daaromheen creëerden. Zo gaan emoties en overlevingspatronen gebaseerd op angst onbewust ons leven beperken.

Samenleving in Balans
In de Samenleving in Balans zijn we één met de liefde en met het leven. We leven onze natuurlijk staat van zijn waarin de twee essenties van de ziel, de vrouwelijke en de mannelijke energie waar alles in het leven uit bestaat, in balans zijn, naar elkaar toe gericht waardoor het leven kan stromen. Liefde ervaren, voelen, uiten wil niet zeggen dat je alles maar goed moet vinden of je altijd goed moet voelen. Als ‘liefde’ hoeven we niets uit de weg te gaan. Het biedt ruimte voor al mijn individuele gevoelens en verlangens zonder daar een oordeel over te hebben. Omdat we liefde aan onszelf geven en dus ook aan anderen, ontvangen we die liefde ook terug. Alles mag er zijn, onze donkere en onze lichte pool want beide hebben waarde, de openheid van yin en de drang van yang. Elk geeft uitdrukking aan onze relatie met het universum, met onszelf. We laten ons niet meer leiden door hoe het hoort of hoe het zou moeten zijn, alleen door hoe het is, nu. Er is vertrouwen dat er altijd voor ons gezorgd wordt, als we ook zelf onze verantwoordelijkheid nemen. We leven vanuit harmonie, ingebed in een groter verhaal waarin er naar ons wordt omgekeken en er genoeg is voor iedereen. De ruis verdwijnt uit ons leven, het wordt eenvoudiger. Het trauma is doorvoelt, verdriet, angst, jaloezie, frustratie. We kunnen nu alles ervaren zonder eronder te lijden, het verzet is losgelaten, het pijnlijke verhaal geloven we niet meer. Alle emoties, mensen, situaties gaan we zien als een onderdeel van het geheel, van ons leven en van het hele universum. Op die manier kunnen we labels als goed of slecht die we op die zaken plakken, wegnemen. Zo gaan we de eenheid met het totale leven ervaren. En dat zorgt voor een waar gevoel van vrijheid en liefde.

In het dagelijks leven zijn ze niet zo duidelijk gescheiden en kunnen deze twee staten van bewustzijn, door elkaar heen lopen. Vanuit het ‘ik’ perspectief is het ene beter als het andere. Vanuit het perspectief van het leven is er alleen volmaaktheid en worden de ‘Samenleving uit Balans’ en ‘Samenleving in Balans’ alle twee gedragen in de handen van leven en liefde, ongeacht wat zich voordoet. Alles is een weerspiegeling van ons hart dat het totale leven is. Het zijn twee verhalen die we leven, die onze waarheid worden, in ons lichaam en in de wereld. Een verhaal van gevangen zijn en een verhaal van vrij zijn. Maar ook die gevangenis is weer een andere vorm van wat eeuwig is, leven en liefde. Liefde is.

Dankbaarheid voelt als de adem van mijn hart. Je hart weet dat je altijd bent waar je hoort te zijn met wat je ook voelt en ervaart, blijdschap, verdriet. Precies zoals je bedoelt bent. Dus waarom er niet dankbaar voor zijn? Zelfs je persoonlijkheid heeft er helemaal geen moeite mee om dankbaar te zijn – als het maar gaat om meevallertjes! De diepere laag van dankbaarheid heeft te maken met niet alleen dankbaar zijn voor het fijne, wat op je pad komt, maar….voor alles! Dus ook voor tegenslag, ziekte en pijn.

Ik ben dankbaar dat ik een aantal jaren geleden mijn huur niet meer kon betalen en mijn appartement moest verlaten. Mijn verkrampte relatie met geld veranderde in ontspannenheid. Ik heb ervaren dat het leven me altijd dat geeft wat me dient, ook al ziet het er in eerste instantie niet altijd zo uit. Het geeft me altijd meer ruimte in mijn geest en lichaam. Dat maakt me dankbaar.

Ik heb er geen spirituele discipline van gemaakt om voor alles dankbaar te zijn. Dat mijn ouders allebei maar 53 jaar mochten worden, vind ik gewoon klote en voelt als onzinnig. Toch besef ik me dat mijn zintuigen en verstand te beperkt zijn om oorzaak en gevolg hiervan te kunnen overzien. Wij kunnen als mens niet goed weten, wat goed is en waar we wel en niet dankbaar voor moeten zijn. Want elk nadeel heeft een voordeel – als je maar lang genoeg wacht kom je daar vanzelf achter.

Er is een mooi verhaal om dat te illustreren. Het speelt in vroeger tijden. Een man had een paard, een grote rijkdom in die tijd. Zijn vrienden vertelden hem, dat hij echt alle reden had om dankbaar te zijn! De man zei:” Het is zoals het is.” Toen brak het paard op een goede dag uit en liep weg, en iedereen sprak zijn medeleven uit over deze vreselijke tegenslag. Maar de man zei alleen:” Het is zoals het is.” Na verloop van tijd kwam het paard echter terug en had drie wilde paarden meegenomen! De dorpelingen kwamen en zeiden: “ Jij hebt wat om dankbaar voor te zijn! Je bent een rijk man met je vier paarden!” En de man zei weer: “Het is zoals het is.” De man had een zoon, en die begon meteen een van de wilde paarden te temmen…en brak daarbij een been. De dorpelingen kwamen langs en spraken hun medeleven uit: “Wat een pech! Je enige zoon en nu kan hij niet meer voort.” “Ach, ja”, zei de man, “het is zoals het is.” Niet lang daarna begon de vorst van het land een oorlog, en hij riep alle strijdbare jonge mannen op – op de zoon van de man na, want wat moesten ze met een soldaat met een gebroken been?

Dit verhaal zou je nog eindeloos door kunnen vertellen, en welke inhoud je het ook zou geven, het zou altijd een eb en vloed van meevallers en tegenvallers zijn!
Wanneer jij moet aangeven waar de man dankbaar voor had moeten zijn, dan zie je al gauw dat ieder nadeel het voordeel al in zich had, en ieder voordeel het nadeel. Door onze ideeën van goed of kwaad vast te hechten aan een gebeurtenis, zoals de dorpelingen deden, leek het steeds uitsluitend een voordeel of een nadeel te zijn. De dorpelingen vertegenwoordigen het denken van de persoonlijkheid. De man vertegenwoordigt het weten vanuit het hart. Hij weet dat wij het niet weten en dat is het hoogste, meest bevrijdende weten! Daarom kun je maar beter dankbaar zijn voor alles wat er op je pad komt. Wanner het lijkt alsof je leven uit de hand loopt en je bent er dankbaar voor, ontspan je. Door dankbaar te zijn, verbind je je met de stroom van levensenergie en ‘doe’ je altijd het optimale voor jezelf en anderen. Je zult merken dat gebeurtenissen die je eerder als een beproeving zag, steeds meer gaat ervaren als simpelweg een gebeurtenis. Dankbaarheid helpt om anders om te gaan met een lastige situatie.

Afgelopen weekend ontving ik dit mooie filmpje van Jan van Ijken. Het filmpje toont ‘the making of’ een salamander in zijn transparante ei, van bevruchting tot het uitbroeden. Het filmpje heeft als titel ‘Becoming’.

Wat we zien zijn de verschillende stadia in de ontwikkeling van een embryo. Een proces dat min of meer voor alle dieren en ook voor mensen op dezelfde manier verloopt. We zien de beweging die er voor zorgt dat de vorm van het ei steeds veranderd. We zien het becoming van de salamander van een enkele cel tot een complex, levend organisme.

Wat we niet zien en toch al aanwezig is vanaf het begin, is being. Being is het onzichtbare veld van al het leven waar de beweging van het ontstaan van nieuw leven uit voortkomt. Becoming is geen op zichzelf staande activiteit maar rust in en wordt gedragen door being. Being is alles wat we meer zijn dan onze vorm – het ik waar we ons mee identificeren en ‘huist’ in het menselijk lichaam. Het is de stilte of leegte die zonder vorm aanwezig is in het huidige moment. Becoming is als het ware de voorgrond van het leven en being de achtergrond. Misschien heten we als mensen ook niet voor niets human beings en geen human becomings?

Vanaf het prille begin van leven is deze salamander al compleet. Het kloppende hart en bloed dat stroomt, alles is in potentie al aanwezig en hoeft nog ‘slechts’ op het juiste moment een vorm te krijgen. Bij ons mensen is dit universele proces niet anders. Het leven ontvouwt zich ook na de geboorte elk moment vanuit being langs een pad vol lief en leed met nauwkeurig aangereikte obstakels om te zorgen dat we niet uit koers raken. Voor het lopen van dit pad hoef je als human being niets te bedenken, dat maakt het juist complex. Je hoeft alleen te zijn. Te ademen en te vertrouwen op dit groter weten.